maandag 21 maart 2016

onder elkaar


een deur slechts, grens van hout en ruit,
verbergt de tempel voor het burgeroog
(verstandig volk leidt ’t leven liever droog)
maar hier stapt men de wurging uit

en dan een man die ’t zwijgen breekt,
vertrouwend op wie nu aanwezig is
(in ieder ’s ogen grijst hetzelfd’ gemis)
een man die tegen broeders spreekt

‘ontkurk de kruik, het trouw kompas
een heilwens dan, als lied voor d’ lege lucht
verkort de spanne tussen zucht en vlucht,
o lotgenoten, hef het glas’

© ton de gruijter 

dinsdag 15 maart 2016

bezoek


ja, zelfs het stof bewoog hier door de bel
en danste langs het oud behang
in deze niet zo vaak belopen gang
alsof het schrok van ’t plots geluid, zo schel

en hij bleef eerst nog denken -‘zal ik gaan,
want wie bezoekt mij hier nu nog?’-
maar na een tweede klank ging hij dan toch,
ontsloot de deur en zag een dame staan

haar naam, doorsneden door het straatgeluid,
vernam hij niet en ook de traan,
die blonk in ’t oog, zou hij toch niet verstaan
hij sloot de deur, zij gleed zijn blikveld uit

want evenmin herkende hij haar kleur,
zo anders dan het beeld, zwart-wit
en grijs gestold, zoals in ’t album zit,
zij bleef een vreemde, storend aan de deur

© ton de gruijter