ik sluit de nacht, de zoveelste
en door het raam roep ik mijn tuin
ik ken haast elk insect bij naam
de stad slaapt nu al maanden uit
de kranten worden onbeschreven bladen,
maar gister bracht een generaal saluut
de preker sprak zijn zegen uit
voor allen die in meer dan vol ornaat
nog deden wat zij doorgaans doen,
binnenskamers of op straat
een week geleden wist ik nog
hoe kussen smaakten,
hoe ’n omhelzing was
en hoe het park fris geuren kon van gras
en nu,
nu zie ik honderd dingen
in jouw ogen meer dan ik ooit zag
het wordt een mooie dag
’t is tijd voor vogels,
zing toch vrienden,
zing!
© ton de gruijter
