ook schaduw is niets meer dan schaduw,
de lange straat is korter nu dan toen
zelfs grote kamers lijken klein
en bij een plotse pijn
heelt nu niet meer een moederzoen
vertrouwenwekkend was de lach van ouders, tantes, ooms,
maar langzaam stroopten zij haast alles van mij af,
mijn veiligheid, mijn droom
en alles wat mij warmte gaf
er is geen jungle in het park,
patronen in ’t behang vertellen geen verhalen meer
op oude zolders wonen blokken, bal en beer
de broekspijp reikt tot ver voorbij de knie,
en toch; ’t is koud, ik voel me naakter nog dan ooit
mijn jeugd ontnam bij ’t scheiden mij mijn fantasie
ver vóór haar werk echt werd voltooid
© ton de gruijter
en toch, in de dichter vindt de fantasie een eeuwig leven ...
BeantwoordenVerwijderende 2de strofe is pijnlijk mooi ...
daarom zijn dichters, hoewel vroeg oud, eeuwigdurend jong.
VerwijderenOndanks je dat alles kwijt bent, tot op zekere hoogte, is jouw
BeantwoordenVerwijderenvermogen een wereld te scheppen met jou eigen woorden, nog steeds groeiende.
De pijn van verlies gaf vermogen tot creëren daarvoor in de plaats.
ja, dat is dan weer een meevaller. waar weinig is, kan veel groeien ;-)
VerwijderenHet is vast prachtig, maar ik ben niet helemaal mee. Ligt vast aan mij.
BeantwoordenVerwijderenje veronderstelling maakt me blij, je constatering bedrukt ;-)
VerwijderenSorry Ton, onthoud gewoon het eerste gedeelte van mijn opmerking :-).
BeantwoordenVerwijderen