onder elkaar

een deur slechts, grens van hout en ruit,

verbergt de tempel voor het burgeroog

(verstandig volk leidt ’t leven liever droog)

maar hier stapt men de wurging uit

en dan een man die ’t zwijgen breekt,

vertrouwend op wie nu aanwezig is

(in ieder ’s ogen grijst hetzelfd’ gemis)

een man die tegen broeders spreekt

‘ontkurk de kruik, het trouw kompas

een heilwens dan, als lied voor d’ lege lucht

verkort de spanne tussen zucht en vlucht,

o lotgenoten, hef het glas’

© ton de gruijter