in ’t trappenhuis spiraalt de weg
van onder tot aan boven
of desgewenst de and’re kant
voor wie aan ’t eind is aanbeland
en zo gaat zij naar onder (neerwaarts) toe
en hij gaat juist omhoog
hij draagt wat paperassen mee
zij heeft een ak’lig zwaar dossier
en in ’t moment dat alles valt
is er een vonk genegenheid
hij prevelt ‘sorry, veel excuus
dat ik zo bruusk
de hoek om zwenk’
maar zij denkt
‘dankjewel’
want heel haar lijf krijgt tintelvel
van ’t botsen met de jonge klerk
dan schikt zij weer haar trui, haar kokerrok
haar haar, vooral de losse lok
en dan hervat zij –blozend- weer de tred omlaag
het is een mooie dag vandaag
© ton de gruijter
Ik zie het voor me. Hoe je in staat bent een sfeer te creëren, ik vind het zo knap. Volgorde, woordkeus, ik zit ergens in de jaren zestig, zeventig. En het licht is prachtig.
BeantwoordenVerwijderenVeel dank, Ron. Ik heb er nogal wat kantoorjaren op zitten, een mooie bron om uit te putten.
Verwijderen