woensdag 18 mei 2016

broos (4)


haar hand voelt breekbaar, zij is botten zonder wil
(alleen haar ogen vlammen af en toe)
en heel de kamer zwijgt, ’t is stil

er mag wat water aan een stokje
en dan voorzichtig langs de mond
een ritueel, de lippen rond

ze zit aan plastic slangen vast
ze wordt gevuld en weer ontlast
het druppelt door haar, af en aan
zo rekt men hier nog het bestaan

ik gun haar eigenlijk een slokje
dat mag niet van het protocol,
dan slaat – zegt men – het lijf op hol

’t is overmorgen moederdag.
van buiten klinkt
(van mensen in de zon) gelach

© ton de gruijter
(een herschreven tekst van 09-05-2008)

4 opmerkingen: