zondag 5 juni 2016

orde


’t is goed bedoelde onschuld, ’t bellen van de tram
wanneer hij na het lossen van de beige groep
zijn spoor weer zoekt
zij weten beter, steken naar de stoep en wachten,
tot zij één voor één zijn ingeboekt

het is een dag als gister was,
’t geluid van buiten, al wat afleidt, veilig achter steen en glas

hier klinken alle stemmen zacht, de glimlach dooft
papieren glijden over ’t sleetse blad van de bureaus,
ervaren handen paraferen blauw en zwart
(een enkel vel legt men apart)
en af en toe verstoort een stempel hier de rust,
alsof hij ’t kussen te wellustig kust

hier is de orde van de dag,
met brood om twaalf en thee om drie
de middagzon verflauwt, aan morgen denkt zij al.

zij worden uitgeboekt,
bereiden zich op ’t bellen van de tram
die straks hun halte zoekt,
en weten, tussen hen die zonder zorgen zijn
(een jongen geeft zijn lief een zoen);
‘er is nog veel te doen’

© ton de gruijter 

8 opmerkingen:

  1. Reacties
    1. ik denk eerder regenjassen, terlenka broeken en huid die geen zon krijgt ;-)

      Verwijderen
  2. Meervoudige keus dus; ik kreeg een groepje asielzoekers voor ogen, op weg, een enkeling, naar de A status.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. in feite is het de lezer die leest. ik vind dat verrassend. ik had zelf een ouderwets kantoor op het oog ;-)

      Verwijderen
    2. De 'beige' groep roept bij de associatie van oude dametjes op.

      Verwijderen
    3. ook dat kan ik me voorstellen.

      Verwijderen
  3. wat is dit mooi, zowel in beeld als klank!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. dank, ik denk soms met veel genoegen terug aan mijn vroegere kantoorjaren.

    BeantwoordenVerwijderen