vrijdag 13 januari 2017

luchtkussen


zo’n dag dat de lucht is verstild door de kou
en grijzig door mist die blijft hangen,
op zó’n dag, als niemand goed kijkt volg ik jou,
gedreven door heim’lijk verlangen
zo’n dag dat het wolkendek neigt naar de grond,
de ademstoot zichtbaar blijft zweven,
op zó’n dag zuig ik graag het spoor uit jouw mond,
dan proef ik je, zij het slechts even
en jíj, die mij doorgaans hooghartig bruuskeert
weet niet dat geen vuur zich laat blussen
zolang jij je luchten, terwijl je passeert,
door mij ongemerkt toch laat kussen

© ton de gruijter 

8 opmerkingen: