de lucht is vol verdriet
ik wantrouw alles
en jou,
jou kus ik niet
ik was mijn handen,
droog ze met een doek waar ik van vrees
dat ook een ander ze gebruikte
ik was mijn handen,
sluit de kraan
die mogelijk een vreemde nog ten dienste stond
ik was mijn handen, spoel mijn mond
en jou,
jou kus ik niet
er woont een duivel in de lucht
ik spreek mijn vloeken uit
bij elke windvlaag, alle wolken,
bij de regen en de zon
en slapen doe ik licht,
want stel dat jij eens kucht
of harder dan gewoonlijk zucht,
zo breekt mij dag en nacht
ik was mijn handen,
ik vrees de regen en de zon
ik wou dat ik je kussen kon
© ton de gruijter
Oef. Heel eenvoudig, maar het raakt me diep, Ton. Wellicht omdat het zo herkenbaar is.
BeantwoordenVerwijderendank ron, zo voelde het vanmiddag na een bezoek aan een deels geplunderde supermarkt in de doodse straten.
Verwijderen