bezoek

ja, zelfs het stof bewoog hier door de bel

en danste langs het oud behang

in deze niet zo vaak belopen gang

alsof het schrok van ’t plots geluid, zo schel

en hij bleef eerst nog denken -‘zal ik gaan,

want wie bezoekt mij hier nu nog?’-

maar na een tweede klank ging hij dan toch,

ontsloot de deur en zag een dame staan

haar naam, doorsneden door het straatgeluid,

vernam hij niet en ook de traan,

die blonk in ’t oog, zou hij toch niet verstaan

hij sloot de deur, zij gleed zijn blikveld uit

want evenmin herkende hij haar kleur,

zo anders dan het beeld, zwart-wit

en grijs gestold, zoals in ’t album zit,

zij bleef een vreemde, storend aan de deur

© ton de gruijter