de broze botten drukken amper op de bank,
(het lichaam is hier zachtjes neergezet)
een kussen steunt haar in de flank
ik snij het brood in mussenhapjes
en help haar met de koffiekop
ze lacht, als om een goede mop
maar in de ogen woont weer mist,
de blik die vroeger altijd wist
hoe alles was en alles ging
zoekt nu naar een herinnering
ze loopt met kleine, slappe stapjes
(en meestal haalt ze net
de afstand naar ’t toilet)
ze krijgt het koud, ik pak de jas
en steun de arm
die vroeger van mijn moeder was
© ton de gruijter
(een herschreven tekst van 08-02-2008)
Bij deze ook gelezen. Benieuwd naar het vervolg.
BeantwoordenVerwijderen