maandag 25 november 2019

de nieuwe


die dag meldt zich een manspersoon
zijn schoenen zijn gepoetst,
zijn nagels ogen kort en schoon

hij zag, zo meldt hij, in de courant
hun annonce staan
waarin men vraagt :
‘een jongeman,
zorgvuldig en voldoende sterk
voor postsorteer- en stencilwerk
en rondes door ‘t gebouw’

en dus biedt hij zijn diensten aan,
het lijkt hem aangenaam en passend,
zulk een baan

men neemt zijn uiterlijk in ogenschouw
en lijkt tevree
en ook zijn uitspraak klinkt verzorgd
hij lijkt hen alleszins de man
die trouw de stukken door het pand bezorgt

van maandag af mag hij collega zijn,
op proef,
voor eerst een maand of twee
men zegt een arbeidsloon toe, wekelijks, contant
(zo stond het immers ook in de courant)
belooft hem koffie, 's middags thee
maar zegt nog voor de zekerheid
‘u neemt wel zelf uw boterhammen mee!’

© ton de gruijter 

woensdag 20 november 2019

suikerspin


ze rammelt daaglijks door de rust
en duwt een ijz’ren wagen
zo vol met kopjes, schotels, hete drank,
dat al de wielen piepend klagen

ze stevent doelbewust
door elke gang naar ied’re zaal
‘een goedendag weer allemaal!
u graag een koffie zie ik al
meneer ernaast wil liever thee
een lepeltje?
wat melk?
een suikerklont,
of twee?
(de jonge klerk krijgt nog een derde klont,
het is een aardig joch, nog niet zo’n mopperkont)

geen pen beroert nog een dossier
en drie maal daags gaat zij hier rond
een warme glimlach rond de mond
’t is tijd voor koffie of voor thee

haar kapsel lijkt een suikerspin
haar schortje heeft een bloempatroon
ze rammelt daaglijks door de rust
daarna is alles weer gewoon

© ton de gruijter 

zaterdag 16 november 2019

ritme


ze staan in paren opgesteld,
bureaus van hout, een stoel erbij
een typemachine voor de schrijverij
een telefoontoestel, voor ‘t klantcontact,
waar men in zegt, wanneer ze worden opgepakt:
‘een goedendag!
u spreekt met het kantoor van orde,
hoe kunt u geholpen worden?’

haast stoïcijns verwerkt men hier de vragen
van wie iets weten wil of heeft te klagen

ze staan in paren opgesteld,
door heel de zaal, een lange rij
terwijl de klok de uren telt
glijdt traag de dag voorbij

© ton de gruijter