donderdag 23 maart 2017

brief


in al zijn leegte, al zijn maagd’lijkheid,
begrijpt hij wat zij aanstonds doet,
dus ziet hij ’n kaarsvlam in haar lamplicht,
een wijnglas in haar kop met thee
zijn linkerbovenhoek krult om
en verder wacht hij, wacht gedwee

en zij, de blik omfloerst, de tongpunt nat,
versiert het blad met wat zij wilde zeggen
voor zover zij ’t niet vergat

hij drinkt haar inkt, zijn vezels vol
haar schrijfhand tolt de zinnen door
maar desondanks verhult zij zich
en stopt, wellicht daardoor te vlug

hij laat haar vingers langs zijn rug

twee maal een half is hij
zij kust zo fijn zijn buitenzij

hij weet wat hij behoeden moet,
door regels zacht omarmd
hij hoopt dat wie hem straks ontvouwt
door wat zij zeggen wilde
wordt verwarmd

© ton de gruijter 

donderdag 9 maart 2017

wat u bent


’t is niet dat u uw mond of wangen, zelfs uw nagels kleurt
’t is niet dat u naar bloemen geurt
of kruiden, waar ‘k geen naam van weet
’t is evenmin dat u zich luchtig kleedt,
zo vloeiend, los, met aan de rand
een lint of bies, wat kant,
ook niet uw langer haar, uw huid
of, dankzij ’t schoeisel ’t bollen van de kuit

’t is ook niet dat uw lichaam anders oogt
met al wat ik niet heb en andersom
het is niet eens van dat de optelsom

ik leg er niet de vinger op, al heb ik dat zo vaak gepoogd

’t is dat waar men geen woord voor kent,
dat is precies zoals u bent

© ton de gruijter 

vrijdag 24 februari 2017

een schommel treft geen blaam


Vanaf vandaag, 24 februari 2017, is mijn nieuwste bundel beschikbaar.
Met veel plezier heb ik samen mogen werken met uitgeverij aquaZZ.
‘een schommel treft geen blaam’ is verkrijgbaar via de boekhandel, via bol.com, via de uitgever, en natuurlijk rechtstreeks bij mij.



Ik wens u veel leesplezier!

Nog geen week eerder werd ik blij verrast met de Nieuwegeinse Award voor kunst en cultuur.
De dingen vallen mooi samen.

woensdag 25 januari 2017

voorproef


’t was of de tijd te weif’len stond,
’t geluid klonk plotseling veraf
’t was of een engel mij iets gaf,
mij ’n voorproef van de hemel zond

ik kuste haar, mild op de mond
en zoog haar smaak tot binnenin
zij werd het zuchten in mijn zin,
zij dwarrelt sindsdien in mij rond

haar lippendruk was zacht, zo zacht,
’t was of een engel langs mij streek,
en nog, in elke wakk’re nacht

dat is wat dat moment mij bracht
toen zij bij ’t kussen in mij keek,
verloor ik godzijdank mijn kracht

© ton de gruijter 

vrijdag 13 januari 2017

luchtkussen


zo’n dag dat de lucht is verstild door de kou
en grijzig door mist die blijft hangen,
op zó’n dag, als niemand goed kijkt volg ik jou,
gedreven door heim’lijk verlangen
zo’n dag dat het wolkendek neigt naar de grond,
de ademstoot zichtbaar blijft zweven,
op zó’n dag zuig ik graag het spoor uit jouw mond,
dan proef ik je, zij het slechts even
en jíj, die mij doorgaans hooghartig bruuskeert
weet niet dat geen vuur zich laat blussen
zolang jij je luchten, terwijl je passeert,
door mij ongemerkt toch laat kussen

© ton de gruijter